W s³owach kilku o wydrze, bobrze i wilku

wydra Lutra lutra (Linnaeus, 1758)

Polowanie i strategie ³owieckie

Przyjmuje siê, ¿e wydry poszukuj± swych ofiar w wodzie. Nie zaobserwowano polowañ zbiorowych. Wydra poluj±c nurkuje zwykle na g³êboko¶æ 0,3-0,6 m. Przy poszukiwaniu pos³uguje siê g³ównie wzrokiem. ¯aby i raki s± chwytane szybkim ugryzieniem. Za spostrze¿on± ryb± wydra jaki¶ czas pod±¿a, znajduj±c siê poni¿ej ofiary, w odleg³o¶ci oko³o 0,5-1 m. Chwyta rybê nag³ym ruchem w wiêkszo¶ci przypadków za brzuch, ogon lub g³owê.

Wydry chwytaj zazwyczaj gatunki naj³atwiej dostêpne w danym ¶rodowisku czy w okre¶lonej porze roku. Niemniej w niektórych przypadkach wykazywano wyra¼ne preferencje pokarmowe, gdy udzia³ danej ofiary w pokarmie by³ du¿o wy¿szy od tego jaki wykazywano w ¶rodowisku. W przypadku rzek górskich zdecydowanie czê¶ciej polowa³y na wolniejsze g³owacze ni¿ zwinne i szybkie pstr±gi. W jeziorach obserwowano wysoki udzia³ wêgorzy, nawet w sytuacjach gdy ich zagêszczenie w zbiorniku by³o niewielkie.

Zazwyczaj ofiar± wydry padaj± osobniki niewielkie od 5 do 15 cm d³ugo¶ci. Mniejsza zdobycz (do 10 cm d³ugo¶ci) zjadana jest zwykle bezpo¶rednio w wodzie, wiêksze ryby i ofiary trudniejsze do zjedzenia jak np. raki, wyci±gane s± na brzeg i tam zjadane.

Badania nad preferencjami pokarmowymi wydry prowadzone na wybrze¿u morskim i na wiêkszych jeziorach prezentowa³y bardzo podobne wyniki. Zazwyczaj ofiar± wydry pada³y gatunki zasiedlaj±ce strefê przybrze¿n±. W przypadku jezior gatunki, preferowa³y gatunki, które przebywa³y b±d¼ ukrywa³y siê w przybrze¿nej ro¶linno¶ci i wykazywa³y pewne preferencje do gatunków zwi±zanych ze stref± litoralu. Udzia³ ryb zwi±zanych z wodami otwartymi, w obu przypadkach by³ znacznie ni¿szy.


2011 © Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych

Witrynê odwiedzi³o: osób